Portret zbiorowy matki z dziećmi we wnętrzu otwartym, na tle parku (pałacowego). Postacie en pied wszystkie zwrócone do widza. Pośrodku obrazu - Anna z Bohomolców Borch, żona Józefa H. Borcha (starosta lucyński, marszałek guberni witebskiej): stojąca w kontrapoście, trzymająca na rękach niemowlę, syna - Michała Borcha: półnagiego, w pieluszce. Kobieta w sukni dworskiej typu tunika (podwójna, wierzchnia - złotolita) długiej do stóp. Na głowie ma diadem; jej włosy - krótko obcięte a la Tytus. Wokół matki - pięć córek w różnym wieku: od dwu-, trzyletniej przy prawym kolanie Anny, po nastolatkę grającą na instrumencie klawiszowym - po stronie lewej obrazu. Trzy dziewczęce, siedzące postacie po prawej stronie obrazu tworzą grupę; jedna z nich trzyma papugę, druga - z książką, trzecia kucająca - przytula psa. Córki mają fryzury i suknie wzorowane na matczynych: włosy krótko obcięte a la Tytus, sukienki jasne (białe) o wysokich stanach i długich spódnicach, z rękawkami bufiastymi na ramionach. Osoby zgromadzone jakby na tarasie pałacu; na podłodze leżą główki kwiatów (lewy dół). W tle - wieloplanowy krajobraz parkowy, z okresu lata: zielone korony różnorodnych drzew i krzewów, partia nieba zachmurzona, na niektórych obłokach różowe odbicia zachodzącego słońca. Wśród zarośli - klasycystyczny pawilon parkowy typu monopteros.