Maurycy Gottlieb, Taniec Salome

Scena wielopostaciowa usytuowana w podcieniach lub na tarasie pałacu. Obraz podzielony jest na dwie strefy, lewa bardziej rozbudowana z wieloma postaciami skupionymi wokół siedzącego mężczyzny, ubranego w obszerne luźne szaty. Lewą dłoń trzyma przy twarzy, prawą rękę nonszalancko opiera na oparciu siedziska. Wpatrzony jest w tańczącą przed nim kobietę ukazaną na lewo od niego. Naokoło niego tłum dworzan jak on niemal zahipnotyzowanych tańcem czarnowłosej niewiasty. Kobieta, tytułowa Salome, ma uniesioną głowę oraz ręce, w dłoniach trzyma silnie pofalowaną tkaninę. Ukazana jest w momencie zrzucania kolejnych warstw ubrania. Za nią, pomiędzy widzami oglądającymi jej taniec ogromne kolumny. W tle jasnobłękitne niebo z nisko usytuowanymi kłębiastymi chmurami.

Obraz namalowany szkicowo, szybkimi pociągnięciami, grubo kładzione farby do złudzenia przypominają wielobarwny kobierzec. Barwy soczyste, nasycone.

Kompozycja otwarta, światło pada z lewej strony, zza grupy osób.

Motyw Tańca Salome występuje w Nowym Testamencie, m.in. w Ewangelii św. Mateusza oraz św. Marka. Salome III była córką Herodiady, którą poślubił Herod Antypas zaraz po śmierci swojego brata, która była jego mężem. Małżeństwo to, niezgodne z prawem, oburzyło społeczeństwo. Jawnie sprzeciwił się jemu Jan Chrzciciel, którego za namową świeżo poślubionej żony Herod wtrącił do więzienia. Nie posłuchał się jedynie w sprawie jego zabicia, na które też nalegała Herodiada. W dniu swoich urodzin, podczas uczty, którą wydał został oczarowany tańcem Salome III, córki swojej żony. Obiecał jej spełnić każde życzenie. Ta za namową swojej matki zażądała głowy Jana Chrzciciela. Herod niezadowolony z takiej prośby musiał ją niestety spełnić.

Salome, jej taniec oraz uczta u Heroda jest powszechny w sztuce europejskiej, począwszy od okresu średniowiecza aż do schyłku XIX wieku.