Stanisław Łaszczyński studiował chemię na UJ, a następnie na Uniwersytecie Berlińskim, uzyskując doktorat w 1894  r.  Pracował w firmie Siemens & Halske w Wiedniu  w dziedzinie praktycznych zastosowań elektrochemii. Po prowadzonych od 1900 r.  badaniach próbek minerałów z Miedzianki, uznawszy je za wystarczające źródło surowcowe, podjął działania umożliwiające rozpoczęcie eksploatacji przemysłowej. Osiedlił się w Miedziance z zamiarem rozpoczęcia wydobycia rud miedzi, gdzie wraz z bratem Bolesławem (również chemikiem) założyli w  1904 r.  Towarzystwo Akcyjne „Zofia” z kapitałem nominalnym 200 tys. rubli. W pierwszym okresie eksploatacji uzyskano bardzo dobre wyniki – zawartość miedzi w rudzie dochodziła nawet do 70 %. Wysortowaną i rozdrobnioną skałę rudonośną poddawano przerobowi w zakładzie uruchomionym w odległej o 5 km od Miedzianki miejscowości Papiernia, wykorzystując siłę wodną miejscowego młyna. Czynne tam były instalacje do trawienia rudy kwasem siarkowym oraz urządzenia do elektrolizy otrzymanego siarczanu miedzi z zastosowaniem nierozpuszczalnych anod. Otrzymywano wówczas 100 kg czystej miedzi dziennie.
Stanisław Łaszczyński był właścicielem patentu elektrolitycznego otrzymywania miedzi i cynku - Patentschrift 144282, patentiert im Deutschen Reich vom 7 September 1902. Więcej informacji >>>

Okaz pochodzi z kolekcji Jerzego Fijałkowskiego.