Scena rodzajowa dziejąca się o zmierzchu. Na pierwszym planie, nieco na lewo od centrum wysoki kamienny blok skalny w kształcie obelisku o bardzo bogatej fakturze, do którego na przodzie przywiązana jest na wpół naga kobieta odziana w biało czerwoną tkaninę opadającą przez jej prawe biodro. Głowę ma spuszczoną, jej długie ciemne włosy opadają łagodnie zasłaniając niemal całą twarz, ujawniając jedynie usta i kawałek policzka. Spod więzów na rękach spływają strużki krwi. Przed kobietą na prawo od niej stoi brązowe pękate naczynie, dość szerokie, służące celom rytualnym. Naczynie to stoi pomiędzy obeliskiem a widoczną po prawej kamienną płytą, czymś w rodzaju steli, ale bez żadnej dekoracji. Cała scena rozgrywa się na jakiejś stromej łące, która biegnie od prawego dolnego rogu po linii przekątnej w lewo. W tle na dalszym planie po prawej stronie wielka brązowa płaszczyzna wzniesienia zakończona ciemną grubą linią lasu. Nad horyzontem poziome podłużne chmury, które przecinają ciemnobłękitne niebo.