Album Marii Babskiej z lat 1879-1890

Album Marii Babskiej Album Marii Babskiej z lat 1879-1890

Maria z Babskich Sienkiewiczowa (1864-1925)
1879-1890
Napis: ALBUM i monogram M.B.
Rękopis, tektura, papier, skóra, rośliny suszone, rysowanie, malowanie, tusz, akwarela
Wys. 12, szer. 19 cm
MNKi/S/714

 

Maria z Babskich Sienkiewiczowa była córką Zofii z Dmochowskich i Karola Babskiego. Z Henrykiem Sienkiewiczem łączyło ją pokrewieństwo poprzez babkę Aleksandrę Dmochowską, która była siostrą matki pisarza. Zakochana od młodzieńczych lat w sławnym wuju w 1904 roku wreszcie stała się jego trzecią żoną. Historia tego związku jest bardzo interesująca. Po raz pierwszy zaręczyli się w maju 1888 roku, trzy lata po śmierci pierwszej żony Sienkiewicza, Marii z Szetkiewiczów. Julian Krzyżanowski upowszechnił informację, że podobnie jak Baśka Wołodyjowska, to Maria oświadczyła się pierwsza. Narzeczeństwo nie trwało długo, około miesiąca, w ciągu którego pisarz podejmował próby wycofania się z danego słowa. Powodem była niechęć, jaką do kolejnych Marii w jego życiu okazywała siostra tej pierwszej – Jadwiga Janczewska. Pod jej wpływem pisarz zaczął przekonywać narzeczoną, że jego kandydatura na męża nie jest dla niej najkorzystniejsza, podając jako główny argument swe nie najlepsze zdrowie. W listach z Wiednia, gdzie przebywał na kuracji, pisał: Będę Ci opiekunem i dobrym duchem Twoim – ale Cię nie przykuję do mego zmęczenia, (…) do moich nerwów, do mojej anemii mózgowej – bo mógłbym Ci tylko dać anemię szczęścia… Maria w odpowiedzi pisze: Uważajmy, że nic nie zaszło, że nic nie było powiedziane.

Album Marii Babskiej - środekNa początku 1894 roku, po tym jak pisarz ożenił się z Marią Wołodkowiczówną, Maria wstąpiła do klasztoru panien kanoniczek. Do kolejnego małżeństwa pisarz dojrzewał dziesięć lat, w czasie których Marek, bo tak Babską nazywał, stawała się coraz ważniejszym członkiem rodziny. W końcu 5 maja 1904 roku wzięli ślub. Uczestniczyły w nim tylko dzieci Sienkiewicza i ich babka Wanda Szetkiewicz. Maria Babska czekała na ten moment 16 lat. W prasie żartowano, że poprzez kolejne małżeństwo Sienkiewicz wrócił do ulubionej formy, czyli trylogii. Związek ten dał obojgu spokój i ukojenie. Maria pokochała Oblęgorek. Założyła tu ambulatorium, zorganizowała ochronkę, w której dzieci uczyły się czytać i pisać po polsku, działała w Kole Ziemianek. Była podporą i opiekunką swego sławnego męża. Ze Szwajcarii, w której rodzina schroniła się w czasie wojny, wróciła do Oblęgorka sama. Zmarła w 1925 roku.

Panieński album – sztambuch, znajdujący się w zbiorach Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku, Maria prowadziła przez kilka lat (1879-1890). Znajdują się w nim wiersze, sentencje, rysunki ołówkiem i piórkiem, akwarelki i gwasze. Wpisały się do niego osoby z najbliżej rodziny i otoczenia właścicielki, w tym jej babka Aleksandra Dmochowska, Jan Komierowski pod pseudonimem Wacław Pomian, Ignacy Chrzanowski, Ola Lelewelówna. Jest także wpis Anieli i Zofii – najprawdopodobniej sióstr autora Quo vadis i wielu innych ciągle niezidentyfikowanych osób. Widnieje w nim także wiersz Henryka Sienkiewicza Zdrowa Rada i jego autograf, który z pewnością stanowił jeden z cenniejszych wpisów dla jego właścicielki.

Album ma niewielki format, posiada twardą, brązową oprawę, częściowo z tektury o marmurkowym wzorze, a częściowo skórzaną. Grzbiet albumu jest wytłaczany i barwiony. Znajduje się na nim złocony napis ALBUM i monogram M.B.

Powrót