W II poł. XIX wieku historyczna Armenia była podzielona na część zachodnią, należącą do Turcji oraz wschodnią, zajętą przez Rosję. W roku 1895 rząd osmański stworzył specjalne jednostki, które dokonały masowych zbrodni na Ormianach. W 1908 roku doszli do władzy nacjonaliści tureccy – młodoturcy, wyznający teorię panturkizmu, zjednoczenia wszystkich ziem turańskich od Stambułu do Mongolii. Na przeszkodzie stali Ormianie, stanowiący etniczną barierę w tym planie. Po wybuchu I wojny światowej Turcja stanęła po stronie państw centralnych – Niemiec i Austro-Węgier. Została zaatakowana przez Rosję i Wielką Brytanię, co młodoturcy wykorzystali jako pretekst do oskarżenia Ormian o popieranie wrogów Turcji. 24 kwietnia 1915 roku zostali aresztowani, a następnie straceni, przedstawiciele ormiańskiej elity, przede wszystkim w Stambule. Podobny los spotkał mężczyzn ormiańskich wcielonych do armii tureckiej. Gehennę przeżyła także ludność cywilna. Ocenia się, że zginęło ponad milion Ormian, to jest połowa populacji. Stało się to przyczyną masowych emigracji Ormian, których większość żyje obecnie w diasporze.