Oficjalny portret młodej królowej Marii Kazimiery Sobieskiej na tle ogrodu i podwieszonej purpurowej kotary. Postać siedząca na fotelu, widoczna ¾ w lewo, szczupła, głowa okolona czarnymi lokami upiętymi z tyłu głowy, na ramionach pojedyncze kosmyki, oczy w ciemnej oprawie zwrócone na widza, nos i usta drobne. Królowa ubrana jest w białą spodnią suknię wykończoną koronkami, karmazynowy stanik w złoty deseń spięty na piersi i przy rękawach drogocennymi złotymi zapinkami, jasną spódnicę ze złotymi wzorami wielkoraportowymi, wokół postaci owinięty ciemnoniebieski płaszcz podbity futrem gronostaja. Szyję Marii Kazimiery zdobi sznur pereł, a uszy kolczyki z pereł. Prawa ręka królowej spoczywa na pole podbitego futrem płaszcza, lewa wsparta jest na poduszce z chwostem, pokrytą karmazynową tkaniną w złoty wzór, która wyścieła tron z drewna orzechowego, politurowany, na bokach z ozdobnymi ślimacznicami. Kotara w tle silnie fałdowana, podwieszona w  górze z lewej strony. Z lewej widoczny jest też fragment balustrady tarasu, z drzewkiem mirtowym – symbolem wierności w donicy z brązu, która na dole puklowana, wyżej z podwieszonymi festonami. Przy lewej krawędzi płótna widoczna aleja cyprysowa i fragment rozświetlonego nad horyzontem, zachmurzonego nieba.

Portret powstał zapewne na podstawie wcześniejszego rysunku.