Mikołaj Aleksander Sołtyk herbu własnego (zm. w 1745 lub 1746 roku), syn Aleksandra Nikodema Sołtyka i jego drugiej żony Franciszki z Mycielskich, był kasztelanem przemyskim w latach 1726-1745, łowczym kamienieckim w latach 1697-1720, starostą grodeckim w 1720 roku.

Całopostaciowy portret przedstawia mężczyznę w średnim wieku, lekko zwróconego w lewo i patrzącego na widza na tle konwencjonalnego pałacowego wnętrza z kolumną i powieszoną kotarą. Model o regularnych rysach twarzy, czarnych wąsach i podgolonej fryzurze ubrany jest w zbroję, na którą narzucono czerwony płaszcz podbity czarnym futrem.  W prawej ręce trzyma regiment dowódcy wojskowego, w lewej rękojeść szabli przytroczonej do lewego boku. Po prawej stronie postaci na wysokości kolan napis minuskułą okolony wieńcem laurowym: "Mikołay Sołtyk / za Panowania N: Augu / sta drugiego Króla Polskie / go Kasztelan Przemyski / Starosta Groiecki Regimen / tarz Woyska Koronnego / do Śmierci".