Tomasz Sołtyk herbu Sołtyk (1732 - 1808), najmłodszy syn Michała Aleksandra i Józefy z Makowieckich herbu Pomian, brat Józefa i Macieja, ostatni kasztelan wiślicki w 1782 roku, kasztelan zawichojski w 1780 roku, podczaszy sandomierski w latach 1773-1780, podstoli sandomierski w latach 1770-1773, cześnik sandomierski w 1770 roku, łowczy sandomierski w latach 1768-1770. W 1781 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława, a w 1783 roku kawalerem Orderu Orła Białego.

Całopostaciowy portret przedstawia szlachcica stojącego niemal en face na tle wnętrza z czerwonym fotelem, fragmentem kolumny na wysokim postumencie i podwieszoną kotarą. Mężczyzna o pełnej twarzy, z wąsami i podgolonym czołem odziany jest w błękitny kontusz przepasany ornamentalnym pasem z przypiętą doń szablą. W lewej ręce trzyma kołpak obszytą siwym „barankiem”. Na szyi na czerwonej wstędze ma zawieszony Order Świętego Stanisława, a na lewej piersi naszytą gwiazdę orderu Orła Białego. W rozchyleniu kontusza na piersiach widać biały żupan, a na nim przebiegająca ukośnie błękitną wstęgę orderową.

Po prawej stronie w dolnej części lica obrazu w obramieniu z liści laurowych widnieje siedmiolinijkowy napis: "Tomasz Sołtyk / za Panowania N: Sta / nisława Augusta Króla / Polskiego Kasztelan Zawicho / stki Wiślicki Orderow Or / ła białego S: Stanisła / wa Kawaler"