Karol Stanisław Onufry Jan Nepomucen Radziwiłł „Panie Kochanku” herbu Trąby (ur. 27 lutego 1734 w Nieświeżu, zm. 21 listopada 1790 w Białej) – wojewoda wileński od 1762, generał lejtnant od 1759 roku, szef 8. Regimentu Pieszego Domu Radziwiłłów, komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego w 1790 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1755 roku, starosta generalny ruski w latach 1754-1762, miecznik wielki litewski od 1752, w 1752 mianowany podczaszym litewskim, X ordynat nieświeski, VIII ordynat ołycki, VII pan na Białej, właściciel Birż, Dubinek, Kiejdan, dyrektor wileńskiego sejmiku elekcyjnego w 1747 roku.

Był najzamożniejszym magnatem w Rzeczypospolitej w II poł. XVIII wieku i jednym z najbogatszych przedstawicieli arystokracji w Europie. Jego majątek obejmował m.in. 16 miast, 683 wsie i 25 wójtostw, a wokół jego postaci narosło wiele legend. Z jednej strony był przedstawiany jako opój i hulaka, a z drugiej – jako szlachetny patriota.

W 1757 roku został odznaczony Orderem Orła Białego, od 1739 był kawalerem bawarskiego Orderu św. Huberta, w 1767 został odznaczony rosyjskim Orderem św. Andrzeja Apostoła i Orderem św. Aleksandra Newskiego, a w 1791 pruskim Orderem Orła Czarnego.

Postać Karola Stanisława Radziwiłła w podeszłym wieku ukazana została w popiersiu, zwrócona w trzech czwartych w prawo na neutralnym szaro-brunatnym tle. Rysy jego twarzy, choć regularne, zostały jednak zmienione przez otyłość. Model jest ubrany w ciemny mundurowy frak ze srebrzystymi pagonami i orderową błękitną wstęgą zachodzącą na naszytą na pierś gwiazdą orderową. Przez jego prawe ramię i plecy przerzucono purpurowy płaszcz z gronostajowym kołnierzem. Biała koszula jest spięta pod szyją ozdobną broszką.

Portret wykazuje podobieństwo z licznymi wizerunkami Radziwiłła "Panie Kochanku" ze zbiorów polskich, między innymi z olejnymi obrazami autorstwa Konstantego Aleksandrowicza z końca XVIII w.