Obraz przedstawia trzy postaci ujęte w popiersiu na tle dalekiego pejzażu. Pośrodku główna postać – Jezus Chrystus, w białej, jasnej szacie, z lekko opuszczoną głową, twarz ma wyraźnie zmartwioną. Jedną dłoń kieruje w stronę własnej piersi, drugą otwartą wysuwa przed siebie jakby coś objaśniał. Przy nim, po obu stronach dwaj idący uczniowie, po lewej starszy, z siwiejącą brodą, ubrany w brązową szatę i pasiastą czapkę, wg tradycji Nowego Testamentu jest to Kleofas. Jego twarz wyraża podobne zmartwienie jak na twarzy Chrystusa. Prawą dłonią przytrzymuje fragment szaty. Po lewym boku Chrystusa, drugi z uczniów, młodszy od Kleofasa, Tymoteusz, jak podają Ewangelie. Z zaciekawieniem przekręca głowę i wpatruje się w swojego Nauczyciela głęboko mu się przysłuchując. Wszyscy idą pogrążeni we własnych myślach. Autor obrazu, Vlastimil Hofman przedstawił scenę, gdy w trakcie drogi dawni uczniowie wyrażają nierozpoznanemu Chrystusowi swój niepokój odnośnie bieżących wydarzeń w Jerozolimie. Zdziwiony Chrystus objaśnia im wszystko spokojnie, a Ci pogrążeni w jego dopiero co wypowiedzianych słowach trwają w zamyśleniu. Z obrazu przebija cisza i swego rodzaju duchowość. Ponadczasowe posągowe popiersia, Chrystusa i jego dwóch uczniów są jakby wykute z kamienia. Ciche twarze zastygły bez ruchu, zaś nieporuszone popiersia trwają przed nami nieustannie wędrując do Emaus.