Obraz przedstawia młodą muzykującą kobietę. Można go powiązać ze środowiskiem utrechckim w Holandii. Tam po raz pierwszy już w XVI stuleciu pojawiły się portrety pojedynczych postaci grających na instrumentach i to właśnie Ultrech przodował w tego typu przedstawieniach. Ich największy rozkwit nastąpił w XVII wieku, kiedy stały się bardzo modne. Cytara, na której gra dziewczyna  to  instrument strunowy, podobny do gitary, ale o nieco mniejszym i bardziej okrągłym pudle, który zwykle towarzyszył występom wokalnym koncertującym na nich niewiast. Choć znany od średniowiecza, najbardziej popularny był od XVI do XVIII stulecia.  Postać grającej na nim kobiety w strojnej sukni wyłania się z ciemnego, neutralnego tła  oświetlona zapewne blaskiem świec. Taki sposób jej ukazania może nasuwać na myśl sztukę Caravaggia, którego wpływy widocznie oddziaływały na artystów z Utrechtu w I połowie XVII wieku, a więc w czasie kiedy powstał portret.

Obraz ten stanowi parę ( zapewne malował je ten sam malarz) z drugim obrazem „ Kobieta z tamburynem”. Duet ten można traktować jako alegorie muzyki i koncertu.