Obraz jest konwencjonalną barwną wielopostaciową sceną religijną ukazaną w monumentalnym wnętrzu. Przed górującą na wysokim architektonicznym kamiennym tronie Marią, która podtrzymuje stojące obok Dzieciątko, przyklęka święta Katarzyna Aleksandryjska w wysokiej królewskiej koronie na głowie. Katarzyna, zgodnie z tradycją żyjąca w egipskiej Aleksandrii w początkach IV wieku, była młodą i wykształconą dziewczyną z królewskiego rodu, która przyjęła chrzest za panowania cesarza Dioklecjana. Stawała w obronie chrześcijan na dworze Maksymiana, adoptowanego syna Dioklecjana, współrządzącego ze swym ojcem.  Sprowadziło to na nią wyrok śmierci poprzedzonej męczeństwem za wiarę. Była między innymi łamana kołem, które stało się jednym z jej atrybutów, tu ukazanym we fragmencie u stóp świętej. Atrybutem męczeństwa jest też trzymany przez aniołka klęczącego obok liść palmy, a także czerwony płaszcz, który ją spowija.  Dzieciątko Jezus wyciąga w stronę św. Katarzyny dłoń, w palcach trzymając jeszcze jeden atrybut - złoty pierścień z kamieniem ozdobnym. To scena mistycznych zaślubin św. Katarzyny z Chrystusem. Centralnej grupie towarzyszą muzykujące chóry anielskie. Barokową scenę odsłaniają przed nami, niczym w teatrze, dwa nagie putta, które w górze kompozycji unoszą ciemną tkaninę.

Na obrazie widnieje sygnatura: "Io. PIRRI.PIA 1774" wskazująca na włoskiego barokowego malarza Giovanniego Pirri jako autora obrazu.