W roku 1890 dwudziestodwuletni de Laveaux osiadł w Paryżu. Przeżył tam ostatnie cztery lata swego życia. Nic więc dziwnego, że wizerunki tego miasta stanowią znaczna część jego artystycznej spuścizny. Jednym z paryskich obrazów jest „Widok Paryża z wieżą Eiffla” z kieleckich zbiorów. Jest on powtórzeniem układu kompozycyjnego i widokowego obrazu olejnego ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK II-b-1115), na którym Paryż został przedstawiony w wiosennej szacie. W przeciwieństwie do tej wersji , w której znaczną rolę odgrywają zielone korony drzew i bawiące się na zboczu Montmartre na pierwszym planie dzieci, tu uderza czystość zimowego pejzażu pozbawionego zbędnego sztafażu. Niewykluczone również, że gwasz był nie tyle powtórzeniem, co studyjnym swobodnym szkicem, który powstał zanim artysta namalował obraz olejny.