Józef Sołtyk (ok. 1715-1780) herbu własnego, chorąży sandomierski, miecznik pilzneński i sandomierski, był synem Michała Aleksandra i Józefy z Makowieckich, mężem Katarzyny z Lipowskich i ojcem dwóch synów i dwóch córek.

Na portrecie ukazano go w całej postaci na neutralnym szarym tle. Mężczyzna o wąsatej twarzy i podgolonej czuprynie stoi w trzech czwartych zwrócony w prawo i spogląda na widza. Ubrany jest w typowy szlachecki strój: granatowy kontusz przepasany złotym pasem, czerwony żupan pod spodem i żółte baczmagi. Przez jego pierś przebiega biała wstęga orderu Lwa Reńskiego, a gwiazda tego orderu naszyta jest po lewej stronie kontusza. W prawej opuszczonej dłoni model trzyma buzdygan, a lewą ma złożoną na rękojeści szabli husarskiej przytroczonej do pasa złocistymi rapciami.

U dołu obrazu na wydzielonym pasie napis: „JÓZEF SOŁTYK MIECZNIK SANDOMIERSKI KAWALER ORDE: LWA RYŃSKIEGO"

Obraz pochodzi z mienia podworskiego Popielów w Kurozwękach w dawnym powiecie Stopnica. Obecnie depozyt Popielów w muzeum.