Tomasz Sołtyk herbu własnego (zm.1773 roku), syn Józefa Franciszka - kasztelana lubelskiego i jego żony Konstancji z Drzewieckich, brat biskupa krakowskiego Kajetana Ignacego, kasztelana warszawskiego Macieja oraz starosty zwinogrodzkiego Feliksa, był wojewodą łęczyckim w latach 1761-1773, podkomorzym lubelskim w latach 1758-1761, chorążym lubelskim w latach 1750-1758, stolnikiem lubelskim w latach 1744-1750.

Ukazany na całopostaciowym portrecie na neutralnym tle mężczyzna w starszym wieku zwrócony jest lekko w prawo, ale patrzy wprost na widza, lewą rękę wsparł na biodrze, a prawą wyciągnął lekko przed siebie. Na jego małej okrągłej głowie z gładko wygoloną otyłą twarzą spoczywa mała peruka. Model ubrany jest w strój dworski - czerwony frak i kamizelkę, białą koszulę z jasnym długim żabotem, spodnie do kolan, białe pończochy i czarne trzewiki z klamrami. Lewa dłoń szlachcica spoczywa na rękojeści białej broni (szpada?) schowanej po połą fraka. Na jego lewej piersi widnieje gwiazdą orderu Orła Białego, a błękitna wstęga tego orderu przepasuje jego tors.

Na dole lica obrazu wydzielono pas z napisem majuskułą:

"Tomasz Sołtyk wprzód Podkomorzy Lubelski potym / Wojewoda Łęczycki zeszedł z tego świata R. 1773"

Obraz pochodzi z mienia podworskiego Popielów z Kurozwęk w dawnym powiecie Stopnica. Obecnie depozyt Popielów w muzeum.