Portret młodej dziewczynki, Józefy Oderfeld, córki prawnika Adama Oderfelda (czynnego w Warszawie), ukazana en face, mniej więcej do kolan, we wnętrzu mieszkalnym: stoi patrząc przed siebie - na widza, z prawą ręką opuszczoną swobodnie w dół i trzymając w dłoni chusteczkę, a rękę lewą opiera na zaplecku krzesła widocznego fragmentarycznie przy prawej krawędzi obrazu. Dziecko ma twarz o regularnych, drobnych rysach, włosy blond rozpuszczone i swobodnie spływające (częściowo na plecy, częściowo na tors z przodu), z grzywką. Ubiór postaci to wizytowa sukienka: marszczona u góry, z rękawami w formie dużych buf - do łokci, a przy prosto zakończonym wycięciu pod szyją, przy prawym ramieniu - dodatek w formie kokardy. Sukienka jest jednolicie czerwona i stanowi główny akcent kolorystyczny obrazu: jej czerwień złamana jest szarością i czernią w zacienionych fałdach. Karnacja ciała dziecka - jasna, naturalna. Tło obrazu - to ściana pokoju: jasna, szaro-seledynowa. W prawej górnej części tła - dwa kwiaty typu storczyk - rzucające cień na ścianę.