Portret przedstawia drugą żonę hrabiego Jana Wielopolskiego herbu Starykoń, stolnika wielkiego koronnego, a następnie podkanclerzego i kanclerza wielkiego koronnego, rodzoną siostrę ordynata pińczowskiego Zygmunta Gonzaga Myszkowskiego. Wniosła ona mężowi w posagu ordynację pińczowską, z którą związany był tytuł margrabiów Gonzaga-Myszkowskich. Portret najprawdopodobniej został zamówiony do rodzinnej galerii Wielopolskich po ślubie w 1664 roku, sądząc po wieku portretowanej, nie później niż w 1670 roku. Przedstawia młodą, niezwykle urodziwą i pełną powabu kobietę w atłasowej, drapowanej sukni, otuloną fantazyjnie zarzuconym na ramiona szalem. Skromna biżuteria z pereł koresponduje z delikatną karnacją i subtelnością rysów. Portret nosi wszelkie cechy studium malowanego z natury, wyraziste, żywe rysy twarzy, uważne spojrzenie, lekkość, świeżość modelunku, elegancja w wystudiowanym geście rąk.