Stanisław Kamocki uchodził za jednego z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego oraz za jednego z najwybitniejszych twórców malarstwa pejzażowego początku XX wieku w Polsce. Początkowo tworzył wielkoformatowe obrazy na płótnie, od lat dwudziestych niemal wyłącznie na tekturze. Malował w plenerze, utrwalał widoki Wołynia, Podola, okolic Krakowa i Tatr, niekiedy przedstawiał dekoracyjne martwe natury.

"Lato" to wielobarwny olejny szkic na tekturze, zapewne powstały w latach 30-tych. Malarz ukazał, wykadrowany w pozornie przypadkowy sposób, fragment ogrodu z przeszkloną werandą. Bryle budynku z pionowymi podziałami przeciwwstawił w głębi horyzontalne zabudowania. Pejzaż jest, jak wiele malowanych w tym czasie przez Kamockiego, syntetyczny, zbudowany dużymi płaskimi plamami barwnymi, z kolorowymi kwiatami zaznaczonymi krótkimi uderzeniami pędzla.