Reprezentacyjny portret en pied przedstawia Józefę z Dąbskich Kochanowską (zm. 1777), żonę Franciszka Ksawerego Korwin – Kochanowskiego (ok. 1720- 1782), który był marszałkiem szlachty województwa sandomierskiego, a potem kasztelanem zawichojskim. Kobieta stojąca przodem do widza, lekko zwraca się w lewo opierając prawą dłoń o okrągłe pudełeczko leżące na marmurowym blacie ukazanego fragmentarycznie stolika w stylu Ludwika XV. W drugiej zgiętej w łokciu ręce trzyma niewielką książkę ( modlitewnik ?) w ozdobnej czerwonej oprawie z okuciami.  Ubrana jest w jasną jedwabną suknię z czerwonymi lamówkami. Klasycystyczna toaleta ma dopasowany stanik  z wydatnym dekoltem zakończonym prosto i przesłoniętym przeźroczystą tkaniną, rękawy do łokci, zakończone koronką i ozdobione czerwonymi rozetowymi kokardami oraz rozłożystą krynolinę.  Na głowie portretowanej spoczywa wysoka siwa peruka, którą zdobią pióra i klejnoty. Za kobietą częściowo przesłonięty krynoliną stoi wpatrzony w nią kilkuletni chłopiec w zielonym kontuszu i peruce.  Naturalnym wydaje się stwierdzenie, że to syn Józefy, ale  wiadomo, że Kochanowscy byli małżeństwem bezdzietnym, więc na portrecie występuje raczej paź, a nie syn, jak mylnie początkowo uważano. Para stoi na tle stanowiącej jakby teatralną dekorację fragmentu pałacowej barokowo-klasycystycznej architektury, za którą pojawiają się drzewa i pokryte obłokami niebo.  Na bliższym planie po prawej stronie widnieje podwiązana złotymi  sznurami czerwona kotara, motyw charakterystyczny dla tego rodzaju reprezentacyjnych portretów.  

W trakcie prac konserwatorskich udało się odczytać sygnaturę umieszczoną z lewej strony na dole obrazu:  Balth. Gołębiowski/pinxit/1775.