Pokaźnych rozmiarów płótno, autorstwa Stanisława Kaczora-Batowskiego, powstało w 1900 r. i jest ilustracją do Pana Wołodyjowskiego. Obraz nosi tytuł Zabawa w Chreptiowie.

Malarz bardzo wiernie odzwierciedlił tekst Sienkiewicza, dzięki czemu na obrazie z łatwością można rozpoznać uczestników zabawy. I tak, w samym środku izby, stoi Pan Wołodyjowski. Przed nim, po przekątnej (z lewej na prawą) przesuwają się taneczne pary: w pierwszej Baśka Wołodyjowska w niebieskiej sukni, z Panem Muszalskim w kontuszu, w drugiej Ewka Nowowiejska w bieli, z Azją w jaskrawoczerwonym ubraniu. W trzeciej parze widoczna jest tylko Zosia Boska. Po prawej stronie stoi orkiestra, po lewej siedzą anachoreci, a za nimi, ze szklanicą w ręku, stoi Pan Zagłoba.

Obraz dobrze oddaje atmosferę sceny z Pana Wołodyjowskiego, której fragment warto w tym miejscu zacytować:

„(…) izba chreptiowskiej fortalicji gorzała od świateł. Było dwóch skrzypków, trzeci basetlista, dwóch czekanistów i jeden z waltornią. Skrzypkowie cięli od ucha, aż chwilami ich zawracało, owym zaś grającym na czekanach i waltorii nabrzmiewały policzki i oczy krwią zachodziły. Najstarsi z oficerów i towarzystwa poobsiadali ławy pod ścianami jeden przy drugim, jako siwe gołębie obsiadają zręby dachu, i popijając miód a wino spoglądali na tańczących. (…)”