Zbiory online

Tableau z fotografiami Henryka Sienkiewicza

Informacje o obiekcie:

Dział / Oddział:Pałacyk H. Sienkiewicza w Oblęgorku
Typ obiektu:Fotografia
Datowanie:1900
Autor:Jan Mieczkowski (fotografik)
Miejsce powstania lub znalezienia:Warszawa
Technika:fotografia, tableau
Materiał:papier fotograficzny, karton
Wymiary:57 x 74 cm
Nr inwentarzowy:MNKi/S/55

Tableau, które obecnie oglądać można w dawnej jadalni Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku, stanowi dar jubileuszowy od warszawskiego fotografa Jana Mieczkowskiego. Zawiera dziewięć czarno-białych fotografii autora „Quo vadis” z różnych okresów jego życia, naklejonych na karton, na którym namalowano widok Starego Miasta w Warszawie. Stanowi on tło dla całej kompozycji.

Poszczególne fotografie zostały ułożone chronologicznie. Dwie pierwsze pochodzą z lat 1863 i 1869. Na obu Sienkiewicz ubrany jest w mundurek ucznia gimnazjum. Następne zdjęcia wykonano w latach 1872, 1878, 1880, 1883 i 1899. Ostatnią fotografię zrobiono w roku jubileuszowym – 1900. Przedstawia ona pisarza siedzącego w gabinecie swojego warszawskiego mieszkania. Zdjęcie zawiera autograf Sienkiewicza.

Powyżej zbioru fotografii, w wieńcu laurowym umieszczono cyfrę jubileuszu – XXV, a w tle wspomniany wyżej czarno-biały widok Warszawy – Zamek Królewski i kościół św. Anny. Na dole znajdują się napisy – miejsce i data jubileuszu, sygnatura malarza oraz, co ciekawe, akceptacja cenzury.

Informacje na temat tableau, wraz z jej wizerunkiem, można znaleźć m.in. w dwóch numerach „Tygodnika Illustrowanego” z lat 1900 i 1923, a także „Biesiady Literackiej” z roku 1900,  co dowodzi o jego oryginalności, a zarazem wyjątkowości.

Twórcą tableau był Jan Mieczkowski. Jego ojciec, noszący to samo imię, prowadził w Warszawie ceniony zakład fotograficzny, początkowo w gmachu Hotelu Europejskiego. W latach 50-tych XIX wieku Mieczkowski udał się za granicę, gdzie poznał najnowsze osiągnięcia w dziedzinie fotografii. Po powrocie stopniowo wprowadzał do swojego zakładu przy ulicy Nowo-Miodowej wszelkie nowinki. Od 1868 roku, jako pierwszy w kraju, zaczął stosować retusz negatywów. Zajmował się także wydawaniem pisma teatralnego „Antrakt”. Po śmierci ojca w 1889 roku zakład przejął jego syn, ale wiodło mu się już znacznie gorzej. Kilkakrotnie był przez to zmuszony zmieniać adres. Wiadomo natomiast, że pracował jeszcze w roku 1916.