W roku 1834 ukazało się pierwsze, anonimowe wydanie "Gramatyki języka polskiego" autorstwa Tomasza Kurhanowicza. Pracę tę rok później zatwierdził Uniwersytet Wileński,  jako podręcznik dla szkół swego wydziału. Dzieło składa się z trzech części, Składnia stanowi ostatnią z nich.

Tomasz Kurhanowicz urodził się w Brześciu nad Bugiem w roku 1801. Był synem Jana i Agaty z Oleszkiewiczów. Nauki początkowe pobierał w szkole powiatowej, prowadzonej przez bazylianów. Do szkoły średniej uczęszczał w Żyrowicach. W latach 1820–1823 studiował na Wydziale Literatury i Sztuk Pięknych Uniwersytetu Wileńskiego. Stopień kandydata otrzymał 25 czerwca 1823 r., natomiast za wysokie wyniki w nauce nagrodę 100 rubli srebrnych. Pracę nauczyciela rozpoczął
w gimnazjum wileńskim, zastępując najpierw bezpłatnie nauczyciela wymowy, potem języków starożytnych. Jego uczniem był Juliusz Słowacki. Uczył również
w Kownie, w Białymstoku i w Grodnie. W latach 1833–1840 był wykładowcą języka polskiego w Głównym Instytucie Pedagogicznymw Petersburgu. Dosłużył się rangi radcy dworu. W 1840 r. po przyjeździe do Królestwa Polskiego otrzymał (w Warszawie) etat nauczyciela języka polskiego w gimnazjum realnym. Po ślubie
z Eleonorą Jasińską (1844) podjął też wykłady na prowadzonej przez żonę pensji. Dwa lata później został powołany na profesora języka i literatury rosyjskiej
w warszawskiej Akademii Duchownej, gdzie pracował aż do emerytury w 1859 r. Za wybitne osiągnięcia zawodowe nauczyciela literatury i języka rosyjskiego otrzymał w 1856 r. medal św. Stanisława kl. II. Zmarł w Warszawie 27 października 1865 r.

słowa klucze: gramatyka języka polskiego, składnia, Tomasz Kurhanowicz, stara szkoła