Nadrzędnymi celami Muzeum Archeologicznego w Wiślicy są ochrona oraz popularyzacja dziedzictwa materialnego i niematerialnego Wiślicy. Muzeum utworzone zostało 20 maja 1966 roku z inicjatywy Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem. Od początku 2017 roku funkcjonuje jako oddział Muzeum Narodowego w Kielcach. Obecnie placówka kładzie szczególny nacisk na gromadzenie zabytków archeologicznych, a także innych obiektów dokumentujących historię Wiślicy i regionu Ponidzia.
Kolekcję Muzeum tworzą głównie artefakty pozyskane w trakcie badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 1949–1964 w okolicy i w samej Wiślicy. Wśród licznych zabytków i detali architektonicznych najcenniejszym reliktem jest tzw. płyta orantów – gipsowa posadzka krypty kościoła romańskiego – obiekt unikatowy w skali świata. Ważną częścią zbiorów są także m.in. srebrne zausznice, będące przykładem wysokiego kunsztu jubilerów z IX/X wieku, jak również skarby monet. Na szczególne wyróżnienie zasługuje ponadto zbiór zdobionych oprawek kościanych i rogowych znalezionych na terenie Grodziska na Łąkach.