Jest to ekspresyjny obraz inspirowany, jak wszystkie malowidła pasyjne tej autorki, żarliwą modlitwą i najbliższymi jej Tajemnicami Bolesnymi różańca. Na pierwszym planie, centralnie, umieściła artystka wysoki krzyż z martwym ciałem Chrystusa; spod korony cierniowej, z prawego boku i w miejscach przebicia rąk i nóg strużkami wypływa krew. U stóp krzyża klęczą opłakujące go niewiasty: Matka Boska i Maria Magdalena. Krucyfiks, z potraktowaną umownie i płasko postacią Ukrzyżowanego, wkomponowany został w strefowo ujęty drugi plan obrazu. W dolnej jego partii rdzawym barwnikiem wyznaczyła artystka strefę martwej ziemi, a powyżej jasnobrunatne skały z rozpadlinami. Partię nieba (zajmującą ¾ planu) namalowała atramentowym barwnikiem do tkanin, a blado połyskujące gwiazdy dyskretnymi maźnięciami „srebrolu”. Nad głową Chrystusa zamyka kompozycję ostro świecący księżyc i słabo widoczny okrąg słońca - wygasły i poczerniały.