Prezentowane naczynie jest przykładem dobrze opanowanej formy i bogatej ornamentyki. Dzbanek ma lekko wyodrębnione dno i pękaty brzusiec, którego linia maksymalnego wychylenia przypada w połowie wysokości naczynia. Krótka szyjka o ściankach lekko rozchylonych na zewnątrz ma pogrubioną krawędź wylewu, a w niej dookolny profilowany rowek. Ucho dzbanka wykonane jest z wałka gliny i osadzone pod kątem prostym na krawędzi wylewu i na linii maksymalnego wychylenia brzuśca. Dekoracja wypełnia całą górną partię brzuśca do połowy wysokości szyjki. Stanowi ją ornament w postaci dookolnych pasów różnej szerokości pomalowanych szaro-brązową i białą glinką. Na ich tle umieszczone są ryte linie proste i faliste (pojedyncze i podwójne) oraz powielony motyw jodełki.

Malowanie biskwitów ma swoje początki w XVII w. i  jest nadal kontynuowane przez garncarzy z okolic Ostrowca Świętokrzyskiego.