Na podstawie zbitej z rozbiórkowych desek, umieścił artysta figurki kobiet w barwnych zapaskach. Z boku sceny, na podwyższeniu, wyrzeźbił wiejskich muzykantów (skrzypka i basistę), a na pierwszym planie słynnego dyrygenta, Jan Pieniążka. Polichromia sceny jest jaskrawa, a sylwetki postaci mocno uproszczone. Ręce wmontowane w korpus są umowne i nieproporcjonalnie małe. Sztywne i zastygłe w ruchu gesty postaci ożywia i dynamizuje specyficzny dla Adama Zegadły kolor – o barwach mocnych, jaskrawych i ostro zestawionych. Rzeźbę opatrzył artysta odręcznie napisanym tekstem dokumentującym fakt istnienia w Masłowie Chóru Ludowego, w latach 1922-1957.

Oj wy Masłowianki miłe dziewki
Z dala cośta tak pieknie śpiewały
As mi was głos do dziś w głowie siedzi.
A jo na pamiotke zrobiłem se rzeźbe
zeby i ktoś o was jesce wiecy wiedzioł.