Studia na ASP w Krakowie u Władysława Jarockiego, Zbigniewa Pronaszki, Karola Frycza i Jerzego Fedkowicza, dyplom 1948, wykładowca tamże i na ASP w Warszawie oraz historia sztuki na UJ. Nagroda na Arsenale, Warszawa 1955. Po raz pierwszy wystawiał w Kielcach w 1949. „ ... barwa, forma i materia są treścią obrazu i jedynym autonomicznym malarskim środkiem przekazu. Dawało to szansę istotnego pogłębienia moich wyobrażeń o rzeczywistości i opartego o fakty realistycznego widzenia przedmiotu moich zainteresowań, którym stał się problem światła i przestrzeni. Aby zachować dystans w stosunku do własnych intencji przekazu i uniknąć wszelkich możliwych nieporozumień, przyjąłem jako tytuł moich prac słowo „Obraz” (obraz czegoś) oraz wprowadziłem kolejną numerację rzymską (nie dla wszystkich czytelną). Tematem obrazów od tego czasu jest „przestrzeń” w pierwszym rzędzie jako pojęcie niedające się wyobrazić, ale również jako przestrzeń umowna, geometryczna lub podlegająca energii ingerującej w jej nieskończoność. Staram się różnymi drogami formalnymi namalować obraz przestrzeni zgodny z moim wyobrażeniem i wiedzą na ten temat (nie wychodząc poza dwuwymiarową płaszczyznę płótna). (...) Uwaga: wszelkie rozważania teoretyczne uważam za konieczne dla uświadomienia sobie pewnych zjawisk, natomiast bezużyteczne przy malowaniu. Trzeba by zastąpić słowa barwami, bo wydaje mi się, że słowo jest uboższe niż barwa.” „Malarstwo towarzyszy ludzkości - uzupełnia pamięć wyobraźni, jest sposobem porozumienia. (...) Cieszyłbym się gdyby obraz mój był traktowany jako partner do współżycia, z którym kontakt wzbogaca i zastanawia - a nie jako prowokacja ani przyjemność. (...) Cenię jednak malarstwo sztalugowe szczególnie za to, że warsztat jest na tyle prosty, iż nie ukrywa wszelkich braków i nieudolności talentu i myślenia warstwami efektów technologicznych i materialnych.”