Studiowała na ASP w Krakowie u Xawerego Dunikowskiego (dyplom 1935), współzałożycielka, wraz z bratem Józefem, teatrzyku CRICOT (projektantka kostiumów), członkini Grupy Krakowskiej, rzeźbiarka, najbliższa przyjaciółka rzeźbiarza Henryka Wicińskiego, aktywnie uczestnicząca w latach 1930. w ruchu robotniczym, przekonana o konieczności stworzenia wspólnego frontu artystów z proletariatem w walce z maltretującą władzą, stworzyła cykl monotypii wykonywanych od końca lat 1940. (Głowy, Wyrazy, Figury, Postacie, Chwyty, Trzaski, Filtry, Rytm, Penetracje), traktowanych prawdopodobnie jako kontynuacja zarzuconych przed 1945 doświadczeń z rzeźbą, od początku lat 1950. coraz rzadziej odwoływała się do przedstawień figuralnych na korzyść abstrakcyjnych, jej prace są pięknym przykładem bezkompromisowej drogi twórczej w okresie socrealizmu. Muzeum Narodowe we Wrocławiu w 1998 przygotowało jej wielką monograficzną wystawę. Prace w zbiorach m. inn. wszystkich muzeów narodowych, kilku okręgowych i Muzeum Sztuki w Łodzi.

Kompozycja, 1950/1951 ?, na odwrocie dedykacja i opis: Kochanemu Jurkowi/.....19.IX.1979  MARIA JAREMA/gwasz, 1950/51 (?), gwasz papier, 28,4 x 22,1 cm, zakup 1982, MNKi/W/211

Bibl.: Kuczyński J., Oborny A., Postoła E., Kronika muzealna 1979-1982, [w:] Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach, Wydawnictwo Literackie, Kraków - Wrocław 1984, t. XIII, s. 456; Najcenniejsze zabytki Muzeum Narodowego w Kielcach, Kielce 2008, kat. II/34, s. 74/75, s. 83, il. okładka