Urodził się w Gackach koło Szydłowa na Kielecczyźnie, studiował na ASP w Warszawie (pracownie Stefana Gierowskiego, Haliny Chrostowskiej i Józefa Pakulskiego, dyplom 1972), wieloletni profesor malarstwa na macierzystej uczelni, współzałożyciel grupy artystycznej Sympleks S4 (obok Andrzeja Bąkowskiego, Maji Gumińskiej, Piotra Kasprzaka, Janiny Kowalewskiej-Tarkowskiej, Ryszarda Owczarka, Piotra Szemińskiego i Krzysztofa Wachowiaka). W trudnej epoce postmodernizmu wypracował własny styl nowoczesnego malarstwa sztalugowego w oparciu o żywy, fakturalny kolor i zmysłową figurację. Wychodząc od ciepło-zimnej abstrakcji, zawsze metaforycznie tytułowanej, a bliskiej warsztatowo europejskim mistrzowskim dokonaniom Nicolasa de Staëla czy Serge’a Poliakoffa, doszedł do osobistego figuralnego wariantu malarstwa-moralitetu, które śmiało można porównać formalnie ze sztuką abstrakcyjnego ekspresjonisty Willema De Kooninga, a bardziej całościowo, biorąc pod uwagę duchową motywację, ze sztuką autentycznie religijnego katolika i Paryżanina George’a Rouaulta, syna stolarza, autora, podobnie jak Czapla, licznych nieortodoksyjnych czarnokonturowych, gwałtownych, bogatych malarsko przedstawień Chrystusa (w tym Veraikonów) i Madonny. Najświeższe relacje połączyły Czaplę z Nowymi Dzikimi (Neue Wilde), choć jego obrazy pozostają zawsze kolorystycznymi ucztami. Prace także w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i wielu kolekcjach prywatnych.

Wyrok, 1981-1992, sygn. p.d.r.: czapla., olej płótno, 178,8 x 119,7 cm, zakup od artysty 2011, MNKi/W/1244

Bibl.: Marian Czapla. W 30-lecie pracy twórczej. Wystawa przygotowana przez Muzeum Narodowe w Kielcach

Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Kielce-Warszawa 2002, kat. 72, s. 42, 86, 145, il. kol.; Czapla Malarstwo Painting, red. P. Szymor, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2009, s. 84, il. kol.

Wyst.: Marian Czapla. W 30-lecie pracy twórczej, MNKi - Muzeum im. X. Dunikowskiego, Oddział MNW - Zamek Kazimierzowski w Przemyślu 2002