Alfred Lenica  (1899-1977)

Studiował w Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu w latach 1922–1928, od 1925 w poznańskich prywatnych pracowniach artystycznych, zarabiał na życie muzyką (opera, filharmonia, kawiarnia), utrzymywał kontakty z przedwojennym komunistami, współzałożyciel w 1947 poznańskiej awangardowej grupy malarzy, rzeźbiarzy, architektów i fotografików 4 F + R (Forma, Farba, Faktura, Fantastyka + Realizm), przyjął doktrynę realizmu socjalistycznego, potem powrócił do malarstwa taszystowskiego, dekalkomanii i malarstwa materii opartego na metodzie drippingu. Prace w zbiorach kilkunastu polskich muzeów narodowych i okręgowych oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi.

N.N. - zginął, 1964-1968, sygn. p.d.r.: Lenica, i na odwrocie oraz opis autorski śr. góra: NOMEN NESCIO/A. LENICA/WARSZAWA/1964-1968/N.N. -

ZGINĄŁ, olej płótno, 120,2 x 120,4 cm, zakup w Galerii Sióstr Wahl, Warszawa 1981, MNKi/W/323

Bibl.: J. Kuczyński, A. Oborny, E. Postoła, Kronika muzealna 1979-1982, w: Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach, t. XIII, Kraków-Wrocław 1984, s. 445

Wyst.: Przemijanie, MNKi 1990