Studia na ASP w Krakowie, dyplom 1929, w Warszawie od 1929, Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (odpowiednio u Władysława Jarockiego i Fryderyka Pautscha, Felicjana S. Kowarskiego, Jana J. Wronieckiego - grafika), jeden z najlepszych powojennych polskich twórców polichromii, głównie w kościołach, organizator życia kulturalno-artystycznego, wykładowca w WSSP w Poznaniu i na ASP w Warszawie, znani uczniowie: Teresa Pągowska, Józef Flieger, Andrzej Gielniak. Obraz z kolejnego cyklu martwych natur, w których autor się specjalizował, łącząc bujny, nasycony kolor (wielbiciel Wenecjan i Tycjana) z metodą opartą o prawa optyczne – „... tak wobec impulsu jak wobec logiki jestem bezbronny i poddaję się jednemu i drugiemu jak małe, bezradne stworzenie’’. Zdzisław Kępiński podkreślał „sceptycyzm intelektualny Taranczewskiego” i „romański” dystans do własnej strefy uczuciowej”, a Jerzy Madeyski pisał: „Wystarcza mu harmonijne złączenie biologicznej wrażliwości z suchym rachunkiem kontrolującego i kształtującego umysłu.”

Stała Galeria MNKi.