Studiował na ASP w Krakowie u Zbigniewa Pronaszki (1946-1951), i ASP w Warszawie (dyplom 1955), wykładowca tamże, członek Grupy Krakowskiej i międzynarodowej Phases, wystawiał na Arsenale, Warszawa 1955, Nagroda im. J. Cybisa 1986, zaczynał od surrealizmu zawsze bardzo go ceniąc. „Samo malarstwo jest gdzieś między słowem, a językiem muzyki, między pojęciem, a czystą konstrukcją. (...) mam prawie religijny stosunek do praktyki artystycznej i obrazów. Dla mnie proces malowania i obraz to jakieś zjawiska tajemnicze, wymagam jednak materializacji najbardziej duchowych, mentalnych spraw. (...) Jestem głęboko przekonany, że to, co maluję, stale odnosi się do człowieka - do przestrzeni psychicznej człowieka współczesnego. (...) Ja osobiście wymagam od malarstwa, żeby nie było formalistyczne, czcze, dekoracyjne, nic nie znaczące. (...) Postępująca desakralizacja życia przy poszerzeniu jego horyzontów domaga się odpowiedzi, które może dać tylko sztuka. Rozszerzający się współcześnie świat obojętnieje ludziom, wytraca swoją dziwność, swoją tajemnicę, która jest podstawową wartością życia. (...) Rozwój sztuki współczesnej jest właściwie zafałszowany konformizmami różnej proweniencji. Ale sztuka da sobie radę.”, w: Przestrzeń wewnętrzna. Z Jerzym Tchórzewskim rozmawia Zbigniew Taranienko, Sztuka 1979, nr 2/6, s. 20-24