Studiował na ASP w Warszawie u Artura Nachta-Samborskiego w latach 1955-1959, członek grupy Rekonesans, stypendium w Holandii 1970, od 1966 kierował Galerią Sztuki Współczesnej na Starym Mieście w Warszawie (po Marianie Boguszu i jego Krzywym Kole). Artysta podarował Muzeum 6 swoich prac w 2006, kolejne 4 w 2011 i 20 w 2012.

Jeden z najlepszych obrazów artysty w zbiorach Muzeum, wykonany w autorskiej bardzo ciekawej technice suchego pastelu łączonego z olejem, klasycznie dla artysty zderza surrealistyczny tytuł z niezwykle bogatą warstwą malarską, w tym przypadku w sensie reprezentacji abstrakcyjno-figuratywną. Stwory Narzyńskiego właściwie natychmiast przywołują przez wieki nurtujące oglądających potworki sławnego Niderlandczyka Hieronima Boscha (ca 1450-1516) - zawsze niepokojące i zapowiadające z reguły mniejszą lub większą apokalipsę, te Narzyńskiego ze względu na ironiczny autorski komentarz raczej nie przerażają, a nakłaniają do intelektualnej i wizualnej zabawy we wzorcowym duchu surrealizmu, który nota bene Boscha uważał za swojego doskonałego prekursora.