Grobowiec arcyksiężnej  Marii Krystyny Habsburg ufundowany przez  męza Alberta Kazimierza księcia sasko-cieszyńskiego w  wiedeńskim kościele augustianów, będący  jednym z najbardziej znanych dzieł rzymskiego rzeźbiarza Antonio Canovy ( 1757 -1822) Piramida zaczerpnięta ze sztuki egipskiej symbolizuje tu  wieczność,  a zmierzająca do niej procesja postaci  w strojach antycznych, niesie urnę z prochami zmarłej. Punktem  centralnym jest wejście do komory grobowej symbolizujące granicę pomiędzy życiem ziemskim a życiem wiecznym. Idea takiego rozwiązania wywodzi się od obecnego w sztuce od czasów antycznych motywu  „Drzwi śmierci”,  w epoce baroku realizowanego w formie  pomników  grobowych  z  portalem. Do wielkości zalet arcyksiężnej, nawiązuje krótka inskrypcja dedykacyjna nad wejściem do komory:  UXORI OPTIMAE ALBERTVS (  Najlepszej  żonie Albert).  Grafika po raz pierwszy ukazała się w roku  1805  w frontspisie wydanego w Wiedniu opisu grobowca arcyksiężnej  Marii Krystyny Habsburg, będącego niemieckim tłumaczeniem pracy Egidiusa Van de Vivere, opublikowanej w Rzymie w języku francuskim.

 Bibliografia

1.Egidius C.J. Van der Vivere, Mausoleum, oder Grabmahl Ihrer Koniglichen Hoheit Maria Christina Erzherzoginn zu Oesterreich  [et]c,[et]c, ausgefuhrt durch Herrn Cher. Ant. Canova, zu Wien in der Augustiner Hof –Pfarkirche , Wien ,bei Artaria et Comp. 1805.

2..Motywy mitologiczne w sztukach plastycznych. Wystawa ze zbiorów Muzeum Narodowego w Kielcach i Muzeum Pałacu w Wilanowie. Katalog. Redakcja naukowa Anna Kwaśnik –Gliwińska , Kielce 2006, poz. 207.