Ławki stanowią nieodłączny element każdej szkolnej klasy. To właśnie w nich uczniowie spędzają najwięcej czasu. W dziewiętnastowiecznej placówce edukacyjnej wyglądały one nieco inaczej, niż we współczesnych szkołach.

W dawnych klasach – szczególnie wiejskich, elementarnych placówek –  pojawiały się jednoosobowe ławki szkolne, wykonane z drewna, posiadały siedzisko, którego wysokość można regulować, otwierany pulpit z otworem na kałamarz. W dolnej części zostawały wmontowane deseczki, służące za podpórki na nogi.

W ławce bardzo podobnej do wyżej opisanej siedział Stefan Żeromski w czasie nauki w Szkole Elementarnej w Owczarach pod Bodzentynem. O przedmiocie wspomina w powieści "Syzyfowe prace" nadmieniając, że czasem zajmowało je więcej osób, niż powinno. Nie zawsze bowiem liczba ławek była dostosowana do liczy uczniów. Ci, którzy nie mogli znaleźć sobie miejsca, w czasie nauki stali pod ścianą.