To jedyny gotycki mebel w kieleckich zbiorach. Jest to jedno z dwóch istniejących przed II wojną światową tzw. gotyckich krzeseł z Sancygniowa. Pierwotnie były to zapewne konfesjonały, a wcześniej prawdopodobnie fragmenty stall z kościoła w Woli Knyszyńskiej nieopodal Działoszyc. Zofia z Klemensowskich Deskurowa, właścicielka Sancygniowa, dostrzegając wartość historyczną mebli oraz ich niezaprzeczalne walory estetyczne postanowiła przenieść je do muzeum, które w 1917 roku utworzyła w XVI-wiecznym lamusie przy swym pałacu. Niestety, w nieznanych bliżej okolicznościach w czasie II wojny światowej krzesła zostały zniszczone. Zachowały się jedynie trzy fragmenty pokrytych reliefem desek. W 1945 roku trafiły one do zbiorów Muzeum Świętokrzyskiego. Dopiero po kilkunastu latach wykorzystując dwie przechowywane w magazynach części i opierając się na istniejącej na szczęście dokumentacji fotograficznej dokonano rekonstrukcji krzesła z Sancygniowa. Część trzecia  nie została użyta w restauracji, gdyż niemal całkowicie była przeżarta przez drewnojady.

W zrekonstruowanym meblu, mniej więcej pośrodku wysokości wśród splotów dekoracji roślinnej umieszczono tarczę herbowa, a na niej herb Dębno. Mimo, że znaczna część krzesła uległa zniszczeniu, to szczęśliwie zachował się fragment deski z datą i gmerkiem. Gmerk składa się z trzech liter : H (lub A), ?. i N (może być to jednak również kwadrat z zaznaczoną przekątną). Pozwala to wskazać autora mebla, którym był działający w Krakowie Hans (Jan) Kuncz (Kunc, Konc, Kuntz) - nadworny stolarz Henryka Walezego, Anny Jagiellonki i Stefana Batorego lub jego syn Albert. Dzięki wyrytej obok dacie A.D.1588 nie ma też wątpliwości, co do roku powstania mebla.

Ekspozycja stała, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich