Pierwszą manufakturę porcelany w Berlinie, przy życzliwym  poparciu króla pruskiego, założył w roku 1751 fabrykant tekstyliów Wilhelm Kaspar Wegely, upadającą kilka lat później w 1761 roku odkupił Johann Ernst Gotzkowsky, a ostatecznie w 1763 jej właścicielem został  dotychczasowy protektor - król Fryderyk II zwany Wielkim.  Dzięki temu przejęciu manufakturę zaczęto zwać królewską, a wcześniejsze sygnatury zastąpił symbol monarszej władzy - berło, które od tej pory było oficjalnym znakiem fabryki. Królewskie zamówienia wielkich serwisów w latach 1765-1783 zapewniły manufakturze berlińskiej szybki rozwój. Oprócz wielkich serwisów wytwarzano tu także modne zestawy do kawy, herbaty i czekolady. Czekolada trafiła do Europy  w 1544 r. wraz z delegacją wysoko urodzonych Majów przybyłą do hiszpańskiego króla Filipa II. Przywieźli oni ze sobą cenny surowiec pochodzący z dorzecza górnej Amazonki. Czekolada początkowo nie cieszyła się wielkim uznaniem wśród europejskich smakoszy. Wkrótce jednak zmodyfikowano sposób jej przyrządzania i podawania, pozbawiając ją pikantnych przypraw, podgrzewając i dodając słodką śmietankę. Od XVII wieku wśród europejskich elit pojawiła się moda na spożywanie tego rarytasu. Już w XVII stuleciu skonstruowano metalowy pojemnik do przyrządzania czekolady nazwany z francuska chocolatière. Był to dzbanek z przykrywką, przez którą przechodził trzonek mieszadełka molinillo, służącego do spieniania przysmaku.

Ekspozycja stała, Galeria Malarstwa Polskiego i Europejskiej Sztuki Zdobniczej.