Kuliste wazy apteczne – określane jako boccia lub bombola - oraz abarella o dekoracji z mięsistych liści i kwiatów na kobaltowym tle, posiadające zwykle na brzuścu medaliony z przedstawieniami portretowymi (osób świeckich lub świętych) były w latach 1560-1580 specjalnością warsztatu Domeniga da Venzia. Dekoracja tego typu naczyń charakteryzuje się jednak większą swobodą i lekkością rysunku oraz znaczniejszym niż na naczyniu kieleckim zagęszczeniem motywów roślinnych. Wyroby wspomnianego warsztatu były naśladowane na Sycylii, m.in. w XVII stuleciu w Caltagirone. Za sprawą warsztatów sycylijskich czas trwania form i dekoracji renesansowych w majolice włoskiej wydłużył się o ponad wiek. Na rynku antykwarycznym można spotkać naczynia XIX-wieczne, naśladujące zarówno wyroby weneckie, jak i wzorowane na nich sycylijskie.

W przeciwieństwie do wielu słojów aptekarskich z XVI wieku na naczyniu nie umieszczono nazwy medykamentu. Stanowiącej wyposażenie apteki wazy, używano w miarę potrzeb, a na wewnętrznej jej części znajdowała się zapewne mała metka, przymocowana woskiem do pergaminowej pokrywki, która identyfikowała lek.

Dar Tadeusza Wierzejskiego.

Wystawy: Ekspozycja stała, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich, Wnętrza zabytkowe XVII-XVIII w.