Franciszek Kalfas (1898-1968).

W latach 1920-1922 kształcił się w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, kontynuującej tradycje założonej w 1876 roku z inicjatywy Towarzystwa Tatrzańskiego Szkoły Snycerskiej. Do 1927 roku studiował w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, gdzie uczęszczał na zajęcia w pracowni Jana Raszki  - rzeźbiarza, medaliera i malarza, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Po ukończeniu studiów rzeźbiarz został asystentem na macierzystej uczelni, gdzie prowadził zajęcia z kompozycji brył i płaszczyzn, a w latach 1929-1930 dodatkowo z rzeźby w drewnie i kamieniu. Od 1930 do 1934 roku był nauczycielem kontraktowym, następnie etatowym na Wydziale Rzeźby, którym przed 1939 rokiem kierował. Od 1928 roku Kalfas należał do Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik”. W czasie wojny współpracował z Fabryką w Ćmielowie, tworząc liczne figurki oraz naczynia dekoracyjne; zaprojektował serwis Smok Wawelski. Tuż po wojnie Kalfas był wykładowcą w krakowskim Instytucie Sztuk Pięknych (przemianowanym następnie na Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych), a następnie kierownikiem Pracowni Rzeźby Studium Ogólnego ASP w Krakowie, skąd po kilku latach przeszedł na Wydział Architektury Wnętrz na tej samej uczelni. Rzeźbiarz od 1950 roku należał do Związku Polskich Artystów Plastyków.

Ekspozycja stała, Galeria Malarstwa Polskiego i Europejskiej Sztuki Zdobniczej.