Bilet wizytowy Stefana Żeromskiego

Polska
ok. 1910
druk, papier
6 x 11 cm
 
 
   Czy Żeromski był skromnym człowiekiem? Tak. Otaczająca go sława nie spowodowała zmian w usposobieniu pisarza. Świadczy o tym tekst zamieszczony przez Żeromskiego na bilecie wizytowym. Na pożółkłym, kredowym papierze Żeromski zamieścił:
 
STEFAN ŻEROMSKI
LITERAT
 
   Informacja, zdawałoby się zbędna, bo któż w owym czasie nie znał Żeromskiego. Jednakże pisarz zgodnie z obowiązującymi zasadami rządzącymi tworzeniem wizytówek, a także wrodzoną skromnością dopisał swą profesję.
 
Historia:
   Bilety wizytowe, zwane wizytówkami początkowo pisano ręcznie tuszem na jedwabiu lub ryżowym papierze. Daty od której zaczęto w Polsce używać biletów wizytowych, nikt ściśle nie określił. Konieczność ich używania spowodowały zjazdy sejmowe w stolicy. Za Stanisława Augusta Poniatowskiego używanie wizytówek było już rzeczą powszechną. Wyglądały one podobnie jak dzisiejsze – nieco szersze lecz podobnej długości; robione były z grubego, białego, połyskującego i prążkowego papieru. W owym czasie pojawiły się – używane do dziś powinszowania – bilety złocone.
 
Decus clericorum – etyka towarzyska
   Bilety wizytowe dzielimy na prywatne i urzędowe. Dopuszczalne jest umieszczenie dopisku. Tekst winien być napisany odręcznie na zadrukowanej stronie. W zwrotach stosujemy trzecią osobę liczby pojedynczej.
Można stosować skróty zaczerpnięte z języka francuskiego, które należy umieszczać w lewym dolnym rogu:
p.c. – pour condoler (z wyrazami współczucia, z kondolencjami)
p.f. – pour feliciter (z powinszowankami, gratulacje, dużo szczęścia)
p.r. – pour remercier (z podziękowaniem, dla przypomnienia)
p.f.n.a. – pour feliciter nouvel an (z życzeniami szczęśliwego Nowego Roku)
p.p. – pour presenter (dla prezentacji, przedstawienia się)
p.p.c. – pour prendre conge (z pożegnaniem)
p.f.F.N. – pour feliciter Fete Nationale (życzenia z okazji święta narodowego)
 
Oprac. Sylwia Zacharz