Martwa natura z pieskiem

Zygmunt Waliszewski (1897-1936)
Ok. 1925 Sygn. l.d.r.: Z. Waliszewski
Olej, tektura
52,5 x 39 cm
MNKi/W/1094

Obraz prezentowany na stałej Galerii Malarstwa Polskiego i Europejskiej Sztuki Zdobniczej MNKi, czasowo pokazany w muzeach narodowych, m.in. w Krakowie, Warszawie i Poznaniu.

Jeden z najbardziej utalentowanych malarzy w historii sztuki polskiej, bardzo wcześnie rozkwitły, i równie wcześnie zmarły. Uczył się w gruzińskim Tbilisi, poznał kolorowe i soczyste malarstwo rosyjskie oraz impresjonistyczne i awangardowe zachodnie w sławnych zbiorach Szczukina i Morozowa w Moskwie, rosyjski futuryzm, zbliżył się do modernistycznego Miru Iskusstwa, a jednocześnie studiował renesansowe, barokowe i romantyczne prace Veronese’a, Velazqueza, Tycjana, Chardina, Goyi, Delacroix i innych. Kontynuował studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Wojciecha Weissa, a potem Józefa Pankiewicza wraz z kolegami kapistami.
Tematyka jego prac była niezwykle różnorodna w duchu wielkich malarzy przeszłości, ale ze znajomością wielkich nowoczesnych takich jak Van Gogh, Cézanne, Matisse. Tryskał energią pomimo amputacji nóg w wyniku choroby Buergera, w czasie pobytu we Francji w latach 20. XX wieku. Słynne są jego Uczty. Zajmował się także dekoracją wnętrz publicznych, malował ofiarnie do omdlenia plafony wawelskie, stworzył wiele rysunków i szkiców.

Martwa natura z pieskiem to bardzo piękny i wyciszony przykład malarskiej maestrii jednego z najważniejszych polskich kolorystów. Osobista tragedia młodo zmarłego artysty nie miała żadnego wpływu na jego buchające radością życia obrazy, w których połączył soczysty kolor szkoły rosyjskiej i francuskiej. Piesek Waliszewskiego dobrze komponuje się na stałej galerii muzeum z pieskiem kapistowskiego kolegi Józefa Czapskiego, ale przy tym porównaniu bardziej wybija się niezwykły talent artysty.

Oprac. Iwona Rajkowska