Kabłączek skroniowy ze srebra

Kabłączek skroniowy ze srebra
Chronologia: okres wczesnośredniowieczny
Miejscowość: Wiślica
Stanowisko: „Zamek”
Surowiec: srebro
Barwa: szarobiała
Średnica: 2,5–3,5 cm
Sposób wykonania: kuty
Szczegółowa charakterystyka: kształt owalny, z litego pręta o średnicy 0,3 cm, przekrój kolisty, jeden koniec prosto ścięty, drugi rozklepany i ukształtowany esowato, zwinięty w uszko.

Kabłączki skroniowe należały we wczesnym średniowieczu do najpopularniejszych ozdób głowy kobiecej. Ich popularność wynikała w głównej mierze z prostoty wykonania. Do produkcji wystarczył bowiem drut lub blaszka, które kształtowano w formę otwartego pierścienia, z jednym końcem wykończonym w tzw. uszko. Kabłączki skroniowe mocowane były do nakrycia głowy pojedynczo lub w grupach, symetrycznie lub asymetrycznie. Przyczepione były do podłoża poprzez przewlekanie ozdoby przez niewielką dziurkę wykonaną w materiale lub za pomocą nici, przy użyciu których przyszywano je do opaski. Okrycia głowy wykonywane były z materiałów organicznych z jednego surowca bądź z połączenia kilku. Do tych celów wykorzystywano głównie tkaniny, skóry oraz korę drzewną.

Oprac. Barbara Klepacz

Bibliografia:

Antosik Ł., Słomska J., Zawilski P., Średniowieczne kabłączki skroniowe z pozostałościami nitek z Łowicza, woj. łódzkie, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica” 2018, nr 33, s. 189–196.