Szczęka konia

Jacek Sienicki (1928–2000)
1968
olej, płótno
65,2 x 81,3 cm
sygn. p.d.r. S J. 68 i na odwrocie oraz opis autorski (?), p.g.r. JAC. SIENICKI/68 r…
MNKi/W/1014

Jacek Sienicki studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Artura Nachta-Samborskiego, Kazimierza Tomorowicza, Aleksandra Rafałowskiego i Marka Włodarskiego. Dyplom obronił w 1954 roku. Pedagog tamże, rysownik. Stypendysta rządu francuskiego w 1961 roku. Zadebiutował w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Zdobywca Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida w 1974 roku, Nagrody im. Jana Cybisa w 1984 roku oraz Nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1993 roku.

Janusz Jaremowicz napisał:

„U Sienickiego gry kolorów obarczone są ciężarem egzystencji. […] Z tej sztuki niefrasobliwość została wykluczona. […] Jego czułość jest wierna przedmiotom »lichym«, które chce, poznając je w całej ich zniszczalności, unieśmiertelnić. Programem tej sztuki jest wywyższenie tego, co poniżone czy narażone. […] Sienicki mówi, że natura jest wielka jako zamiar, który zakłada cierpienie i klęskę, że jest to więc zamiar heroiczny […] ta sztuka przywołuje z pełnym powodzeniem piękno, a zarazem skierowana jest przeciw akceptacji sensualnych triumfów. Piękno tutaj to nie to, co najbardziej raczy oko” [J. Jaremowicz, Malarz osobny, w: Jacek Sienicki [katalog], Łowicz 1994, s. 21–30].

Wystawy

Współczesne malarstwo polskie ze zbiorów Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Narodowe w Kielcach, 1998–1999.

Oprac. Iwona Rajkowska

Bibliografia

Kuczyński J., Oborny A., Postoła E., Kronika muzealna 1979–1982, „Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach” 1984, t. 13, s. 446.

Rajkowska I., Współczesne malarstwo polskie ze zbiorów Muzeum Narodowego w Kielcach / The Polish Contemporary Painting at the National Museum in Kielce, Kielce 2007, s. 70–71, kat. 27.