Muzeum Dialogu Kultur

Franz Rosenzweig (1886–1929) – niemiecki filozof pochodzenia żydowskiego, jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu filozofii dialogu.

W 1905 roku rozpoczął studia medyczne, które porzucił na rzecz studiowania historii i filozofii na uniwersytetach w Getyndze, Monachium i Freiburgu. Był uczniem i bliskim przyjacielem Hermanna Cohena oraz Martina Bubera, wobec którego prac był początkowo krytyczny. Pisząc rozprawę doktorską na temat filozofii Hegla, Rosenzweig zwrócił się przeciwko idealizmowi i poszukiwał filozofii, która nie zaczynała się od abstrakcyjnego pojęcia człowieka.

Wraz z wybuchem I wojny światowej Rosenzweig wstąpił do sił zbrojnych i wojnę spędził na froncie bałkańskim, znajdując jednak czas na filozoficzne rozważania. Przebywając po wojnie w Warszawie, miał okazję obserwować ówczesne życie i zwyczaje wschodnioeuropejskich Żydów. Takie doświadczenia doprowadziły do podjęcia przez niego tematyki wzajemnych relacji między Bogiem, człowiekiem i światem w oparciu o ludzkie doświadczanie, zdrowy rozsądek oraz rzeczywistość języka i dialogu. 

Od 1924 roku Rosenzweig i Buber pracowali razem nad tłumaczeniem Tanach, czyli Biblii hebrajskiej, z hebrajskiego na niemiecki. Działania utrudniał postępujący paraliż i zanik mowy Rosenzweiga, który chorował na stwardnienie rozsiane.