
W portrecie Jana III Sobieskiego (1629-1696) Hadziewicz wykorzystał bogaty zasób malarskich i graficznych wzorów ikonograficznych związanych z osobą króla. Było to zgodne z praktyką artysty polegającą na sięganiu po sprawdzone rozwiązania do sztuki dawnych mistrzów. Kompozycja portretu przypomina graficzne przedstawienia Sobieskiego, zwłaszcza pochodzący z 1684 roku miedziorytniczy Portret Jana III w karacenie, rytowany przez Roberta White`a. Również gama barwna i sposób opracowania dzieła Hadziewicza nawiązują do stylistyki portretów typu sarmackiego.
Zwycięzca spod Wiednia ukazany został w popiersiu, zwrócony lekko w prawą stronę widza. Król nosi karacenę, z widocznym lewym naramiennikiem zdobionym motywem lwiej głowy. Jego ramiona spowija futrzana delia spięta ozdobną zaponą o podłużnym kształcie. Wąsata twarz o uważnym spojrzeniu brązowych, skierowanych w bok oczu modelowana jest światłem rzucającym również refleksy na fragmenty zbroi. Ciemnobrązowe włosy zostały podgolone, zgodnie z sarmacką modą. Tło portretu jest neutralne, sposób malowania cienki, gładki, z dbałością o detale. Widoczna na obrazie kompozycja skrywa inne, trudne do jednoznacznej interpretacji, przedstawienie odkryte w 2007 roku w czasie badań konserwatorskich.