Konstanty Felicjan Szaniawski herbu Junosza (1668 -1732) był od 1705 roku biskupem włocławskim, a od 1720 krakowskim, scholastykiem wileńskim, kanonikiem warmiński i warszawskim, regentem kancelarii większej koronnej, duchownym referendarzem wielkim litewskim. 

Ukazany do bioder na tle pałacowego wnętrza z ciemnoczerwoną kotarą z widniejącym nań herbem Junosza, duchowny o pokaźnej tuszy stoi zwrócony w trzech czwartych w lewo, patrząc na widza. Rumianą twarz bez zarostu o wyokrąglonych policzkach i z podwójnym podbródkiem okala siwa peruka z ułożonych loczków, którą wieńczy błękitna piuska. Takiego samego koloru jest mucet - sięgająca do talii pelerynka podszyta czerwoną podszewką, spod której widoczna jest biała, koronkowa komża. Biskup lewą dłoń trzyma na leżącej na stoliku purpurowej księdze z napisem na grzbiecie: "CONST.REGN.1717", natomiast prawą ręką zgiętą w łokciu przytrzymuje pektorał zawieszony na piersi na ozdobnym łańcuchu.

Obraz został przekazany Muzeum Narodowemu w Kielcach przez ufundowane przez biskupa Szaniawskiego Seminarium Duchowne w Kielcach, w celu uzupełnienia i wzbogacenia nowoutworzonej w 1971 roku ekspozycji w Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach.

Analogiczny portret całopostaciowy biskupa Szaniawskiego znajduje się w zbiorach diecezjalnych Kielc.