Portret przedstawia stojącą młodą damę Marię Annę w stroju dworskim, ukazaną do kolan, 3/4 w lewo, z wieńcem z kwiatów trzymanym w uniesionych dłoniach, z których prawa wsparta jest dodatkowo na cokole wyłożonym czerwonym pluszem. Twarz modelki o wyrazistych rysach, oczy ciemne pod ciemnymi brwiami, mała broda z lekkim podbródkiem,  policzki i usta zaróżowione. Włosy - ciemne, okalające twarz i spływające falami, z tyłu głowy upięte, z pojedynczym kosmykiem wyodrębnionym na czole.  Szyja długa,  ozdobiona sznurem pereł, w uszach kolczyki z pereł. Ubrana jest w suknię według mody francuskiej, srebrzysto-szarą, z dużym dekoltem, osłoniętym częściowo tiulowym srebrzystym szalem, z fałdowaną spódnicą i rękawami do łokci, spod których wystają białe, fałdowane rękawy spodniej sukni. Stanik i talię okrywa ciemny płaszcz. Postać ukazana została na ciemnym, niemal czarnym tle. Z uwagi na symbolikę wieńca kwiatów można przypuszczać, że portret powstał jeszcze przed zamążpójściem Marii Anny lub że jest to portret ślubny.

Maria Anna d’ Arquien de la Grange (1646 – 1733), młodsza siostra królowej Marii Kazimiery Sobieskiej, przybyła wraz z markizą de Béthune do Polski w 1676 roku. Miała zamiar wstąpić do zakonu karmelitanek, czemu sprzeciwiał się jej ojciec, markiz d’ Arquien.  Kandydatem do ręki Marianny został stolnik koronny Jan Wielopolski, mianowany wkrótce kanclerzem wielkim koronnym (1678), owdowiały po stracie kolejnych małżonek – Anieli Koniecpolskiej i Konstancji Krystyny Komorowskiej. Zaślubiny odbyły się we Lwowie w 1678 roku. Maria Anna stałą się  panią zamku na Pieskowej Skale, w Krakowie, miała do dyspozycji wspaniały mężowski pałac, a w podwarszawskich Oborach pałacyk. Była matką syna Jana Józefa i córki Marii Teresy, późniejszej Sapieżyny. Owdowiała po dziesięciu latach,  przeżywszy później jeszcze lat 46.

Claude Callot w 1668 r. osiadł w Polsce, pracował dla królów: Jana Kazimierza, Michała Korybuta wiśniowieckiego i Jana III, kierował pracownią malarską w Wilanowie.