Portret mężczyzny w sile wieku, ubranego w karmazynowy strój polski, na tle wnętrza pałacowego. Postać w sile wieku, ukazana en pied, zwrócona 3/4 w lewo. Twarz o zaokrąglonych policzkach, nos długi, oczy ciemne, patrzące na wprost, pod ciemnymi brwiami, usta małe, okolone siwym wąsami i szpiczastą bródką, włosy siwe, wysoko podgolone na skroniach, nad czołem z małą grzywką. Model ubrany w zapinany na guzy żupan i delię podbitą cętkowanym futrem z rysia z wyłożonym futrzanym kołnierzem, spiętą pod szyją złotą brosza z ułożonych w rozetę kaboszonów.Korpus przepasany karmazynowym pasem ze złotą klamrą, z szablą u lewego boku, na rękojeści której model złożył dłoń, prawą dłonią podtrzymuje kraj delii. Na nogach czarne spodnie i safianowe, żółte buty. Światło rzucone na postać z lewej strony z góry.

W tle z lewej strony znajduje się stolik nakryty zielonym suknem, na którym leży kołpak o czerwonej główce, a w głębi widoczne są fragmenty dwóch kolumn o gładkich trzonach, stojące na wysokich cokołach, oraz zielona kotara, podwieszona przy prawej krawędzi obrazu. Na dole kompozycji widoczny jest fragment kamiennej posadzki. W lewym dolnym narożniku płótna znajduje się rokokowy kartusz, zwieńczony koroną 5-pałkową i napisem kursywą w polu: „Joannes/ Wielopolski”.

 Jan Kazimierz Wielopolski  herbu Starykoń (ok. 1667?-1692) – syn kanclerza Jana Wielopolskiego i Konstancji Krystyny z Komorowskich, kanonik katedry krakowskiej (1687), później świecki. Żona Anna Konstancja Lubomirska, syn Aleksander Dominik Wielopolski.