Obraz przedstawia scenę batalistyczną dziejącą się na otwartej przestrzeni. Pośrodku na niewielkiej polanie zgromadzeni żołnierze w XVII-wiecznych strojach wojskowych. W centrum, nieco na prawo, dowódca siedzący na kasztanowatym koniu. Zwrócony en face, prawą rękę ma wyciągniętą w bok, w niej dzierży szpadę i wskazuje coś wyraźnie. Lewą dłonią trzyma lejce, które ściska przed sobą. Głowa dowódcy skierowana profilem w prawo. Ubrany jest w zbroję, na głowie kapelusz z rondem. Dowódca ustawiony jest pomiędzy żołnierzami, część z nich jest pieszo, część konno. Na prawo od nich, na dalszym planie rozpoczyna się linia lasu, widoczne pojedyncze gałęzie z listowiem. W samym centrum, na lewo od dowódcy grupa trzech żołnierzy ustawionych obok siebie w rzędzie. Zwróceni są profilem w lewo, wszyscy w tej samej pozycji, każdy pochylony z jedną nogą wyrzuconą w tył, wszyscy stoją celując z muszkietów ustawionych na podpórkach. Zostali przedstawieni w momencie oddawania salwy, widoczne obłoki dymu, które jeszcze uchodzą z wnętrza długich luf. Na lewo od nich wysokie drzewo, do którego przywiązany jest żołnierz, jest odwrócony plecami, ma skrępowane dłonie, głowę opuszczoną. To w niego wycelowane są muszkiety, z których oddano strzały. Przedstawiona scena jest egzekucją. W tle pomiędzy skrępowanym mężczyzną a grupą żołnierzy po prawej górzysty krajobraz z licznymi wzniesieniami. Nad całością zachmurzone niebo, malowane charakterystycznie dla tego okresu.